EMT Australia

Hoi iedereen

Voor diegene die het bedrijf waarvoor ik hier in Australië werk wat beter wil leren kennen, op onderstaand filmpje zie je het bedrijf en het werk dat we hier al verricht hebben.

Terugreis naar België

Hieronder zie je de vluchten die ik neem om terug te keren naar ons klein landje. Ik moet terug 3 vliegtuigen nemen zoals in de heenreis. Ik vlieg via Doha en Frankfurt. Ik vertrek op donderdag 23 December.

Van Melbourne (Australië) -> Naar Doha (Qatar)

         - Opstijgen 23:35 (Plaatselijke tijd)

         - Duur vlucht: 14:15

         - Aankomst: 05:50 (Plaatselijke tijd)

Van Doha -> Naar Frankfurt

         - Opstijgen 08:25 (Plaatselijke tijd)

         - Duur vlucht: 6:55

         - Aankomst: 13:20 (Onze tijd)

Van Frankfurt -> Naar Brussel
         - Opstijgen 15:10 (Onze tijd)
         - Duur vlucht: 0:55
         - Aankomst: 16:05 (Onze tijd)

Dus met andere woorden ga ik weer heel lang onderweg zijn. Hopelijk doet het weer in Europa niet te moeilijk zodat al mijn vluchten toch normaal kunnen verlopen. Zodat ik een leuke kerstavond kan vieren in Destelbergen en nergens anders onderweg vast zit door een afgelaste vlucht of vertraging.


TOT BINNENKORT!
Dieter

The Great Ocean Road

Hallo allemaal.

Ik moet jullie nog vertellen over The Great Ocean Road. Dit is een weg langs de kustlijn van Australië. Je kan er echt fantastische dingen zien. Het Australië dat iedereen zich voorstelt als je nog nooit in Australië bent geweest.

En wie aan de kust woont, die gaat graag surfen. Er is geen betere plaats om te surfen dan de oceaan. Op de volgende foto zie je veel beginnende surfers. Hier waren het maar kleine golven. Een beetje verder was het veel spectaculairder. (De zwarte puntjes zijn surfers).

Het landschap van Australië ziet er wel heel bizar uit. Het doet me zelf een beetje denken aan Zwitserland. Als je langs de ene kant kijk zie je dit:

Als je langs de andere kant kijkt zie je dit:

De kustlijn is echt prachtig. Het land dat plots stopt in die grote oceaan is gewoon weg spectaculair. Op de volgende foto’s zie je “Londen Bridge”. Die helaas enkele jaren geleden is neergestort.

En de blikvanger van elke toerist zijn de 12 apostelen. Dit zijn 12 torens van rotsen die in de oceaan uisteken. Helaas zijn er al enkele van deze apostels gesneuveld omdat de Oceaan er niet altijd zo rustig bij ligt. Dit zijn allemaal natuurlijk verschijnselen.

De natuur kan toch iets prachtig zijn é. Australië heeft het geluk om nog zoveel natuur te hebben. En de verschillende soorten van de natuur. Woestijn, Oceaan, Jungle...

De typisch Australische dieren

Als je aan iemand vraagt in België: “Noem eens een typisch Australisch dier op”. Dan denk ik dat bijna iedereen Kangoeroe of Koalabeer zal zeggen. Maar is dat wel zo? Ja! Natuurlijk is dat zo. Langs de weg zie je geregeld borden van opgelet voor de Kangoeroes of Koala’s.

Afgelopen weekend heb ik deze dieren dan ook van dicht kunnen bewonderen. Van heel dicht zelf. Kijk zelf maar:

Voor alle zekerheid, en om onduidelijkheid te vermijden, de Koalabeer is de beer int grijs. ;-)  Jaja, ik heb een Koalabeer aangeraakt. Hij voelt heel erg zacht aan. Echt zo’n knuffel diertje dat liever slaapt dan wakker is. Maar deze was heel actief! Toch voor een half uur…

Een Kangoeroe aanraken dat is een ander paar mouwen. Een kangoeroe is namelijk tamelijk groot en van die staart wil je echt geen mep krijgen. Maar… er bestaan ook kleine kangoeroetjes. Dat noemen ze hier Wallabi. Dat ziet er net hetzelfde uit, maar ze worden maximum een halve meter groot. Op de volgende foto zie je een mama met haar kindje:

Knap é dat kleine gezichtje uit de buidelzak? Normaal gezien kan je deze beestjes voederen. De ene is al wat schuchterder dan de andere maar het moet mogelijk zijn. Dus laten we dat meer eens proberen… Jaja… ik heb succes! : - ) Hij geeft me zelf een pootje.

En van 1 kwamen er 2, 3, 4 en uiteindelijk zelfs 5 Wallabi’s rond mij. Ik zag er uit als een echte Wallabivriend. Leuk leuk! Bij deze heb ik nieuwe vrienden gemaakt in Australië.

Evolutie van het Project

Beste familie en vrienden,

Omdat er toch een beetje verwarring is ontstaan of ik nu al dan niet naar huis kom den 24^ste december zal ik hier eens wat duidelijkheid geven van de stand van zaken.

Momenteel zijn we volop in productie om een reeks vitrinekasten klaar te krijgen tegen 24 december (de dag waarop ik thuis kom). Zoals in bijna elk project hebben we ook hier te maken met bepaalde tegenvallers. We moeten namelijk te lang wachten op de levering van het glas. Hierdoor loopt het gehele project vertraging op. Omdat we nu pas spreken over de eerste reeks van vitrinekasten, komt er dus uiteraard nog een 2^de reeks en waarschijnlijk zelf nog een derde reeks. Met andere woorden… er is hier nog enorm veel werk! En alles moet klaar zijn tegen de opening van het museum op 24 januari 2010. Onze deadline is dus ten laatste 1 week vroeger want er is nu eenmaal ook nog tijd nodig om objecten in de kasten te plaatsen en deze te verlichten met hoog technologische fiber optic verlichting.

Het Australische bedrijf EMT had dus graag gehad dat ik hier nog een maandje langer zou blijven zodat ik hier ook kon werken tijdens de kerstdagen. Omdat het Kerstmis is en normaal gezien iedereen dan graag bij zijn familie is, stelden ze voor om Sophie naar Australië te laten komen gedurende de kerstvakantie. Dit volledig op kosten van het bedrijf. Ik heb Sophie dit voorgesteld maar ze ziet dat niet helemaal zitten om in haar 1tje 3 vliegtuigen te nemen en naar de andere kant van de wereld te komen. Wat ik wel begrijp. Ik wil er haar ook niet te veel mee lastig vallen want ze zit namelijk in de examens. Ik denk dat dit wel haar absolute prioriteit is en het Australisch avontuur haar niet mag afleiden. Conclusie, Sophie komt niet naar Australië.

Maar wat dan betreft mijzelf? Blijf ik hier dan in mijn 1tje langer? Ik heb gisteren telefonisch contact gehad met mijn Belgische baas en tevens ook de zaakvoerder van het bedrijf 3cs waar ik voor werk. Hij vertelde me dat hij zelf niet wil dat ik hier nog een maandje langer blijf. Er is namelijk nog dat ander groot project in Zwitserland waarvoor ik in België ondersteuning moet geven.

Dus, de algemene eindconclusie: Dieter komt terug naar België om 24 december 2010.

Om jullie een idee te geven van hoe er zo een kast uitziet… Op de volgende foto’s ziet u enkele afbeeldingen van de eerste afgewerkte kast. Deze kast bestaat volledig uit gelaste onderdelen. Er zit echt wel enkele uuuuuuuuuuuren laswerk in.

Het museum bevindt zich in Tasmanië (site museum: http://www.mona.net.au/ ) dus de kasten moeten nog verscheept worden naar daar. Dit houdt dus in dat deze goed verpakt moeten worden zodat ze onderweg geen schade kunnen oplopen. Dit ziet er dus als volgt uit:

Zoals je kan zien, dit zijn geen kleine kistjes meer. En ja ook deze grote volumes brengen de nodige zorgen met zich mee. Zo was deze kist te hoog om in de vrachtwagen te kunnen. Het scheelde amper 20 millimeter. Stonden we daar heel stom met 6 man op te kijken hoe de kist net niet in de vrachtwagen geraakte. Na een beetje puzzelen en de vrachtwagen te reorganiseren is de kist toch op de vrachtwagen geraakt. Zo zie je maar… iets heel stoms kan al problemen veroorzaken

Groetjes

Dieter

Eureka Tower

Zoals reeds eerder aangehaald is de Eureka Tower het hoogste gebouw van Australië. Hoe zag die er nu al weer uit? Wel ik bedoel dus deze wolkenkrabber:

Het was vandaag een stralende dag (32 graden), helder weer, en er is toeval of niet op de 88^ste verdieping van de Eureka Tower een skydeck. Een skydeck is  een verdieping van een  gebouw met rondom rond glas. Op deze manier kan je van op deze verdieping een zicht hebben over heeeeeeeeeeel Melbourne. Omdat ik vandaag een hele dag opstap was met de zaakvoerder van EMT, nam hij me mee naar deze prachtige plaats. Op amper 40 seconden ben je met de lift maar liefst 88 verdiepingen hoog (300 meter). Ik voelde de drukverandering in mijn oren, zo snel was de lift. Ik wil jullie niet langer onthouden van de uiteraard prachtige uitzichten!

Daarna ben ik nog samen met gerhard gaan lunchen en een bezoekje gebracht aan zijn huidig huis en zijn toekomstig huis. Hij heeft me dan ook zijn fiets gegeven zodanig dat ik af en toe eens een fietstochtje kan maken en ik ook iets gemakkelijker naar de winkel kan gaan. Toen ik thuis was heb ik direct de fiets getest en een fietstocht gemaakt van 30 km. Ik was van plan om naar de zee te rijden… maar ik ben er net niet geraakt. Ik kon de zee al zien in de verte, maar er kwamen enkele lelijke wolken af… en ik was op een uur fietsen van thuis… . Dus heb ik maar rechtsomkeer gemaakt en gespurt naar huis. Achteraf gezien was dat dus niet nodig want de wolken hebben niets gelost. Maar ik ken dat hier al…

De afgelopen week tijdens het werk was het ook zo goed weer… ik wandel eens op mijn gemakje naar buiten… en wat zie ik daar… ook zo van die wolken. Ik riep er wat mensen bij om te vragen wat zo wolken precies betekenen. Aja, zeiden ze, dat kan misschien wel een onweer zijn. Er was niets van wind die dag, dus we dachten, die wolken zullen nooit tot hier komen. Jaja, Tarrara… nog geen kwartier later begint het nu toch te waaien en te bliksemen. De bliksem sloeg zelf in op een 100 meter van ons bedrijf. Bij deze had ik dus geleerd: wolken in de verte, maken dat je naar binnen kan vluchten.

Overleven in Melbourne

Hey iedereen.

Zoals jullie wel weten moet ik hier volledig zelfstandig zijn. Zelf mijn was doen, zelf naar de winkel gaan en zelf koken.  Wat dat laatste betreft… ik heb hier wel geteld één keer voor mezelf gekookt. Zoveel werk dat je daar aan hebt! En dan spreek ik nog niet over de afwas. Dus hoe lossen we dit probleem op? Uit eten gaan natuurlijk. In de week gaan we (Dieter Gerhard en ik) op de middag lunchen in een gezellig Grieks familierestaurantje.  Ik eet er dikwijls hun Chicken Ceasar Roll. En dat is dan ook super lekker.  Dat is een geroosterde ciabatta met daarin Sla, kip, ei, spek en een super lekker sausje. Hmmm… dat is smullen.

In de avond wordt ik regelmatig uitgenodigd door Ann en Dieter. Ann kookt graag en dat kan je ook proeven. Het is al altijd heel lekker geweest en als ze tijd heeft maakt ze dan zo’n lekker desertie. Zoals op onderstaande foto bijvoorbeeld:

Een biscuit overgoten met chocolade en met appelsientjes in. Het was super lekker. Bij deze, Ann en Dieter als jullie dit lezen, hartelijke bedankt dat ik zoveel bij jullie mag eten.